Eenzaamheid verminderen door je netwerk uit te breiden

De goede vlek groter maken. Dat was de bedoeling van ondernemer Jan Ranzijn toen hij ontmoetingscentrum PostaanZee in Egmond aan Zee vijf jaar geleden startte in het voormalige VVV-kantoor. Midden in het centrum begon hij een plek voor ontmoeting en bezinning. Hij wilde graag iets terug doen voor de maatschappij, bijdragen aan het welzijn van de inwoners en mensen in beweging krijgen. Jan wil met het centrum mensen met elkaar verbinden en zingeving bieden. Hij hoopt met het centrum meer compassie voor een mooiere wereld te bewerkstelligen.

Samen wandelen

Dat gebeurde vanaf het begin ook letterlijk, want twee inwoners van Egmond aan Zee namen het initiatief voor een wandelgroep. Na afloop dronken de deelnemers koffie in het ontmoetingscentrum. Al gauw kwamen er meer dan zestig mensen. Het aantal activiteiten groeide en daarmee ook het aantal deelnemers. Inmiddels zijn er 63 vrijwilligers actief en komen er meer dan 10.000 bezoekers per jaar. Het is echt een centrum van de bewoners van Egmond aan Zee geworden, gerund door henzelf.

Iedereen kan naar binnen kijken

Penny Biere – die het centrum hielp opbouwen en nu nog altijd één dag in de week vrijwilligers ondersteunt – kan alleen maar succesverhalen vertellen. ‘We werken niet met aanmeldingsformulieren. Dat helpt. Zo kan ieder op laagdrempelige wijze binnen lopen.’ De huisarts verwijst regelmatig nieuwe mensen naar het centrum door. Een ander succesvol ingrediënt is dat het centrum veel glas heeft. “Iedereen kan naar binnen kijken en zien wat er gebeurt. Dat werkt uitnodigend.” Bezoekers betalen een vrijwillige bijdrage dus de financiën vormen geen belemmering. Ieder voorjaar krijgen bezoekers van een bepaalde activiteit twee bosjes tulpen. Eentje voor zichzelf en eentje om weg te geven aan iemand die een steuntje in de rug verdient. Dat past in de visie van het centrum: verbinding en compassie.

Altijd wat te doen

Er is voor elk wat wils: spelletjesavonden, muziek, taalles, taalcafé voor anderstaligen, fietsen, yoga, bingo, lezingen, kaarten maken, digitaal spreekuur en kookavonden. Ieder kan een steentje bijdragen op zijn of haar manier. Zo kunnen mensen bijvoorbeeld zelf met een initiatief komen. En dat gebeurt volop: een professionele zangeres geeft gratis zangles, een dertiger organiseert een spelletjesavond, een stel jonge meiden is met ‘hobby van oma’ begonnen. Zij zorgen ervoor dat ouderen een pakket met benodigdheden ontvangen om originele handgemaakte creaties te kunnen creëren. De 92-jarige vrijwilliger Jan organiseert wekelijks Spaanse les. ‘Ik heb er geen werk aan, hoor, vertelt Jan. ‘De cursisten bereiden iedere week een thema voor. Dat doen ze zelf. We zijn ermee begonnen toen onze cursus stopte. Wij wilden verder en konden hier terecht.’

Alles op basis van vertrouwen

Naast de verschillende activiteiten kunnen bezoekers ook gebruik maken van de MAXMobiel. Een vrijwilliger bestuurt deze kleine elektrische auto en brengt mensen van deur tot deur. Verder kunnen mensen boeken en spelletjes ruilen. De bibliotheek heeft er een uitgiftepunt en professionals van het sociaal wijkteam houdt er spreekuur. ‘Zij betalen huur en dat is welkom’, zegt Penny. ‘We huren de ruimte van de gemeente en betalen een gereduceerd tarief. We halen inkomsten uit de vrijwillige bijdragen en we verkopen ook boeken en de kaarten die de mensen maken. Ook kunnen mensen de ruimten huren. Zij betalen een ook vrijwillige bijdrage. Zolang er maar geen alcohol geschonken wordt en de sleutel wordt teruggebracht vinden wij het prima. Alles gebeurt op basis van vertrouwen.’

Netwerk uitbreiden

Drie oudere dames woonden al dertig jaar bij elkaar in de straat maar hebben elkaar hier pas leren kennen. Er zijn nog meer plannen: voor een repair café en voor het starten van een Alzheimercafé. Alles moet in dezelfde ruimte plaatsvinden maar met wat passen, meten en vooral goed plannen moet dat lukken. Wat Penny zo mooi vindt is dat de bezoekers door het centrum hun netwerk kunnen uitbreiden. Het voorkomt of vermindert eenzaamheid. ‘Drie oudere dames woonden al dertig jaar bij elkaar in de straat maar hebben elkaar hier pas leren kennen. Nu komen ze regelmatig bij elkaar op de koffie.’ Dat is precies zoals oprichter Jan Ranzijn voor ogen had.

Gerelateerd