De valkuilen van het werken met betaalde krachten

Voor veel ondernemende bewonersinitiatieven in de groei, is het vaak wikken en wegen voor je besluit personeel aan te nemen. Een vast gezicht op de werkvloer is wel zo prettig en ook fijn voor de continuïteit. En blijkbaar doe je het goed als bewonersclub. Er komen genoeg inkomsten binnen om er überhaupt over na te denken. Maar hoe groot is het risico precies? En waar moet je rekening houden? We vroegen twee van onze leden naar hun beweegredenen en ervaringen.

Crabbehoeve: overzicht en continuïteit gewaarborgd

Bewonersbedrijf Crabbehoeve – een bruisende ontmoetingsplek in de Crabbehof in Dordrecht – had meteen bij de oprichting in 2014 een coördinator nodig om de meer dan 30 actieve vrijwilligers aan te sturen. Iemand moest overzicht houden op alle activiteiten en roosters op de ontmoetingsplek in Dordrecht met verschillende tuinen, een vergaderruimte, een lunchroom en een atelier. Het eerste jaar deed coördinator Mascha dit vrijwillig. Mascha vertelt: “Samen met de penningmeester ben ik aan een projectplan gaan werken om fondsen aan te schrijven. Toen dit lukte, was er voldoende financiële ruimte om mij te betalen.” Iemand in loondienst nemen was op dat moment een te grote stap. Daarom werd Mascha betaald op zzp-basis.

De Crabbehoeve koos voor een betaalde kracht om continuïteit te waarborgen. Penningmeester Paul Hendriks geeft aan: “Ik krijg niet betaald, dus ik heb het recht om te zeggen dat ik deze week even niet kan.” Een vrijwilliger is als coördinator moeilijker aan te sturen dan iemand die wordt betaald. Van een betaalde kracht kun je dingen eisen, omdat het in de taakomschrijving staat.”

Netjes volgens de wet

Om te voorkomen dat er een fictief dienstverband met de zzp’er ontstond, nam het bewonersbedrijf de coördinator drie jaar geleden in dienst. Eerst met tijdelijke contracten en later met een vast dienstverband. Paul regelde alle contracten en het salaris volgens de cao Sociaal Werk. De loonadministratie besteedde hij uit aan een voormalige collega. Het bestuur had regelmatig gesprekken met de medewerker om haar aan te sturen. Ook werden er evaluatie- en beoordelingsgesprekken ingelast.

Nieuw Rotsoord: vrijwilliger wordt betaalde arbeidskracht

Voor Nieuw Rotsoord – een ontmoetingsplaats met kinderboerderij en theehuis in Utrecht – duurde het wel even voordat ze een betaalde kracht hadden waarmee ze goed konden werken. Toen de kinderboerderij in 2004 werd opgericht, werkte Angelique op papier zeven halve dagen per week, maar in praktijk zeven hele dagen per week als beheerder. “We kregen subsidie van de gemeente op voorwaarde dat we dagelijks een halve dag open waren. Maar de dieren moeten natuurlijk ook in de ochtend eten en worden verzorgd. Bovendien moest ik de vrijwilligers ook buiten openingstijden aansturen. Na een aantal jaren me over de kop werken, werd het me te veel. Ik heb aangegeven dat er iets moest gebeuren. Of we moesten een dag dicht en dan zou ik alleen de dieren voeren. Of er moest iemand bij.”

Medewerkers met afstand tot de arbeidsmarkt

Een dag dicht was geen optie, dus ging Nieuw Rotsoord op zoek naar een betaalde kracht. Via Vangnet Banen, een re-integratieproject van de gemeente, kreeg Angelique krachten met een afstand tot de arbeidsmarkt onder haar hoede. Nu werd ze eigenlijk nog steeds niet ontlast. “Ik had er in feite nog een vrijwilliger bij, die begeleiding nodig had, terwijl ik iemand naast me nodig had.”

Chaos op de werkvloer

In 2012 kreeg Nieuw Rotsoord voor drie jaar subsidie om een theehuis op te starten. Vanuit de eigen inkomsten kon het bewonersinitiatief professionals in dienst nemen. Ze namen verschillende managers aan die de Hogere Hotelschool hadden gedaan. Dat leek een heel goed plan, maar deze professionals waren dan niet gewend om met vrijwilligers te werken. Ze werden gek van de chaos op de werkvloer. Uiteindelijk besloot Angelique zelf de touwtjes maar weer in handen te nemen. Totdat een vrijwilliger aanbood om de coördinatie van het theehuis van haar over te nemen. Deze vrijwilliger had altijd in de zorg gewerkt, maar had geen zin meer in alle administratieve rompslomp die daarbij kwam kijken. Het theehuis bestieren leek haar leuk en ze was gewend te werken met eenzelfde soort doelgroep.

Van 1 vrijwilliger naar 2,5 fte

De vrijwilliger kreeg de kans om – zonder al te veel budget – iets van het theehuis te maken. Als het goed zou lopen, kreeg ze een dag betaald. Bij een groot succes, uiteindelijk misschien wel drie dagen. Ze begon met Turkse vijgenkoeken bakken en dat was zo’n hit, dat meer mensen gingen bakken en kokkerellen. Na een jaar waren de inkomsten stabiel. De vrijwilliger kreeg een contract. Daarnaast blonk een stagiaire zo uit in dierenverzorging dat Angelique een dag minder kon werken. Nieuw Rotsoord heeft nu 2,5 fte in dienst.

De administratieve zaken uit handen

De betaalde krachten van Nieuw Rotsoord krijgen betaald via een payrollbedrijf. Dit bedrijf zorgt ervoor dat de cao wordt nageleefd maar springen ook in de bres als er conflicten of problemen zijn. Angelique vertelt “We hebben een collega gehad die tot tweemaal toe overspannen was. Het payroll-bedrijf heeft toen voor de contracten met de bedrijfsarts gezorgd. Natuurlijk hielden wij contact met de collega, maar voor de administratie hoefden we niet te zorgen. Ook emotioneel stond het bedrijf ons bij. Diverse malen voerde het payrollbedrijf gesprekken met ons en de betreffende collega. Daarnaast bieden ze me ook hulp bij het maken van een begroting voor het komende jaar. Je betaalt een payroll-bedrijf per persoon in dienst. Dat zijn wat extra kosten, maar dat zijn ze dubbel en dwars waard.”

Gerelateerd